Tadeusz Kwinta to ten który wychodzil spod klapy fortepianu w ramach cyklu Mała Muzyka w latach osiemdziesiątych i grał nogami na klawiszach a później „wymądrzał się na różne muzyczne tematy”. Niesamowicie charyzmatyczny aktor. Przejmujący, prawdziwy. Śpiewa tak że nikt tego nie umie powtórzyć, bo nie są to tylko dźwięki ale każde słowo tak interpretuje, jak by był w tym utworze. Jeżeli śpiewa balladę o Słaboszu to czujemy jakąś dziwną gwarę, ani ona warszawska ani śląska, nikt tak nie potrafi. Jest nie do podrobienia. Tak samo gdy śpiewa Balladę Ponurą  Dymnego i wiemy za chwilę będzie śpiewał  o zdrajcy ktory będzie mial pięcsetnego syna. Zawsze mu wierzę. Nigdy to nie są to jedynie odśpiewane nuty